Çocuğun Eğitim Hakkı İle İlgili Makaleler? Aile Eğitimi Nasıl Olmalıdır?
ÇOCUK GELİŞİMİ ve ÇOCUK YETİŞTİRME
Pedagojik olarak, 10 yaşına kadar sevgisiz ve duygu yoksunu ortamlarda yetişen çocukların, ileri yaşlarında, bluğ çağında ve yetişkinlik dönemlerinde, çeşitli davranış bozukluklarına ve psikolojik anomalilere meyyal oldukları ortaya çıkmıştır. Şayet bu çocuklar ayrıca 10 yaşına kadar ciddi bir duygusal travma geçirmiş ise de, ömür boyu çeşitli yaş evrelerinde, tedavi görmez ise, ruhsal sıkıntılar yaşaması muhtemeldir.
Bu sebeple, aşırı uç olarak kabul edebileceğimiz aşırı ilgi ve sevgi ile sevgi ve duygu yoksunluğu gelişme çağındaki çocuklar için tehlike oluşturmaktadır. Günümüz ebeveynlik anlayışı X kuşağının çocuklarına sunduğu “helikopter anne babalık”1, Y ve Z kuşaklarında görülen aşırı özgürlükçülük ve aşırı ödüllendirilme, gelecek kuşakların toplum içinde ve dünya geneli akranları arasında uyumsuzluk egoizm ve ben merkezli birey oluşumuna neden olacaktır.
Gelişmiş toplumlarda, bireyin varlığı, kendini kanıtlaması için sunulan yapı yeni Türk toplumunda yoktur. Birey küçük yaşlardan itibaren, ebeveyn gölgesinde ve hemen hemen her konuda ebeveyn karar mekanizmalı yetişmektedir. Çocuklara üstlenebileceği sorumlulukları vermekten kaçınma, ebeveynlerde var olan” Biz görmedik,bari çocuğumuz görsün, rahat etsin” düşüncesi çerçevesinde gelişmekte, çocukların ruhsal ve fiziksel gelişiminde, başarı-tatmin-özgüven üçlüsünün fonksiyonsuz kalmasına neden olmaktadır. Bu yaklaşım,ileri yaşlarda bluğ ve yetişkinlik dönemlerinde de ebeveynlerinden habersiz kişisel kararlar alamayan, pasif, özgüvensiz bireylerin ortaya çıkmasına neden olacaktır.
Çok şikayet konusu olan Türk çocuklarındaki ağlama ve şımarıklık konuları doğrudan yetiştirilme ile ilgilidir. Çocuğa doğru yaklaşım, göz seviyesinde irtibat, ağlamadan talebini iletme ve sabır etme şeklinde olmalıdır. Ebeveynler çocuklarını ağlama ve talep etme ile yetiştirmekte, bu da “olumsuz pekiştirme” ye sebep olmaktadır. Sürekli ağlayıp sızlayarak bir şey istemeye, talep etmeye alışan birey yetişkinlikte de kapris ve aşırı naz yaparak istediklerini elde etme çabasına girebilecektir. Bunu önlemek için iletişim yollarını açık tutmak, çocuğu ağlamadan derdini anlatması veya talebinde bulunması için teşvik etmek gerekir. Ağlayarak geldiğinde dinlememek, ağlamayı bırakıp öyle gelmesini istemek en önemli yaklaşımdır.
Bir başka düzeltme ise her konuda müdahil olmayıp, çocuğun kendi başına verilen görevi veya sorumluluğu yerine getirmesini uzaktan izlemektir. Ebeveynler ancak tehlike oluşması durumunda müdahil olmalıdır. Çocukların bazı basit hataları yapmasına müsaade etmek, daha sonra bu hataları çocukla birlikte sakin ve güzel bir üslup ve dil ile irdeleyerek ,aynı hataları yapmasını önlemek, çocukların hatalarından doğruyu öğrenmesine, kendisine daha fazla güvenmesine olanak sağlayacaktır. Çocukların ebeveynleri haricinde akranları ile irtibatlı olmaları, oynamaları, yaratıcı ve hayal gücünü geliştirici oyuncaklarla oynamaları, kendi dünyalarını keşfetmeleri ve sosyal olmaları açısından önemlidir.
Tablet,bilgisayar,cep telefonu ve oyun konsolu çocuklara belli yaşlara kadar verilmemeli, bilgisayar oyunları belli bir yaştan sonra ancak geliştirici ve eğitici olmak koşulu ile izin verilmelidir. Şiddet,nefret içeren bilgisayar oyunları çocuklara oynatılmamalıdır. Internet kullanımı ise, ebeveyn kontrolünde ve içerik filitresi uygulanarak izin verilmeli, çocuğun interneti kullanınımı “araştırma, bilgi edinme,sorgulama” üzerine teşvik edilmelidir.
Çocuk gelişimi ve pedagojik bilgiler için uzman psikiyatrist ve doktorların yazmış olduğu referans kitapları edinilmeli ve okunmalıdır. Çocukta görülen ve ebeveynler tarafından düzeltilemeyen davranış bozuklukları için pedagoglardan yardım alınmalıdır.
NOT: Helikopter anne ve baba, günümüzde çocuklarının her hareketine müdahil olan ebeveynler için kullanılmaktadır)
